Les Quatre Évangiles et les Actes des Apôtres

Jean, chapitres :



Texte Grec (D05)

1.

Ἰης δὲ ἐπορεύθη εἰς τὸ ὄρος τῶν ἐλαιῶν.

2.

ὄρθρου δὲ πάλιν

παραγείνεται3eme pers. sg. prés. ind. moy/passif.
 εἰς τὸ ἱερόν καὶ πᾶς ὁ λαὸς ἤρχετο πρὸς αὐτόν [...]

3.

ἄγουσιν δὲ οἱ γραμματεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι

ἐπὶPréposition
ἁμαρτίᾳSubstantif féminin singulier, datif.
γυναῖκα
ἐιλημμένηνParticipe parfait, moyen/passif, feminin singulier, accusatif.
καὶ στήσαντες αὐτὴν ἐν μέσῳ,

4.

λέγουσιν αὐτῷ

ἐκπειράζοντεςParticipe présent actif, masculin pluriel, nominatif.
αὐτὸν
οἱArticle masc. plur. nom.
ἱερεῖςSubstantif pluriel masculin nominatif/accusatif.
ἵνα ἔχωσιν κατηγορείαν αὐτοῦ· διδάσκαλε αὕτη ἡ γυνὴ κατείληπται ἐπ' αὐτοφώρῳ μοιχευομένη.

5.

Μωϋσῆς δὲ ἐν τῷ νόμῳ [.]

ἐκέλευσεν3e personne du singulier, indicatif aoriste actif.
τὰς τοιαύτας λιθάζειν. σὺ δὲ
νῦνAdverbe
τί λέγεις ;

6.

[...] ὁ δὲ Ἰης κάτω κύψας τῷ δακτύλῳ κατέγραφεν εἰς τὴν γῆν.

7.

ὡς δὲ ἐπέμενον ἐρωτῶντες [.] ἀνέκυψεν καὶ εἶπεν αὐτοῖς· ὁ ἀναμάρτητος ὑμῶν πρῶτος ἐπ' αὐτὴν βαλέτω λίθον.

8.

καὶ πάλιν κατακύψας

τῷArticle masc/neut. sg. dat.
δακτύλῳSubstantif masc. sg. dat.
κατέγραφεν εἰς τὴν γῆν.

9.

ἕκαστοςAdjectif nom. masc sg.
δὲ
τῶνArticle masculin ou neutre pluriel, génitif.
ἸουδαίωνSubstantif pl, masc, gen.
ἐξήρχετο3e pers. sg imparf. ind. moy/passif.
[...] ἀρξάμενοι ἀπὸ τῶν πρεσβυτέρων
ὥστεConjonction ou adverbe
πάνταςPronom ou adjectif, masculin pluriel, accusatif.
ἐξελθεῖνInfinitif aoriste actif.
καὶ κατελείφθη μόνος, καὶ ἡ γυνὴ ἐν μέσῳ οὖσα.

10.

ἀνακύψας δὲ ὁ Ἰης εἶπεν

τῇArticle fem. sg. dat.
γυναικεὶSubstantif féminin singulier, datif.
ποῦ εἰσιν; οὐδείς σε κατέκρινεν;

11.

κἀκείνηAdjectif féminin singulier, nominatif.
εἶπεν
αὐτῷPronom réfléchi masculin ou neutre singulier, datif.
· οὐδείς κύριε.
ὁPronom démonstratif masculin singulier, nominatif.
[.] δὲ εἶπεν· οὐδὲ ἐγώ σε κατακρείνω, 
ὕπαγε2e personne du singulier, présent impératif actif.
[.] ἀπὸ τοῦ νῦν μηκέτι ἁμάρτανε.

12.

πάλιν οὖν ἐλάλησεν αὐτοῖς ὁ Ἰης λέγων· ἐγώ εἰμι τὸ φῶς τοῦ κόσμου ὁ ἀκολουθῶν ἐμοὶ οὐ μὴ

περιπατήσει 3e pers sg, fut ind act.
ἐν τῇ σκοτείᾳ ἀλλα ἕξει τὸ φῶς τῆς ζωῆς.

13.

εἶπον οὖν αὐτῷ οἱ Φαρισαῖοι· σὺ περὶ σεαυτοῦ μαρτυρεῖς, ἡ μαρτυρία σου οὐκ ἔστιν ἀληθής.

14.

ἀπεκρίθη

ὁArticle masc sg nom.
Ἰης καὶ εἶπεν αὐτοῖς· κἂν ἐγὼ μαρτυρῶ περὶ ἐμαυτοῦ
ἀληθείνηAdjectif féminin singulier, nominatif.
μου ἐστιν ἡ μαρτυρεία ὅτι οἶδα πόθεν ἦλθον καὶ ποῦ ὑπάγω. ὑμεῖς δὲ οὐκ οἴδατε πόθεν ἔρχομαι ἢ ποῦ ὑπάγω.

15.

ὑμεῖς κατὰ τὴν σάρκα κρίνετε, ἐγὼ οὐ κρίνω οὐδένα.

16.

καὶ ἐὰν κρίνω δὲ ἐγώ ἡ κρίσις ἡ ἐμὴ ἀληθινή ἐστιν, ὅτι μόνος

ἐγὼPronom 1ère pers. masc. sg. nom.
οὐκ εἰμί, ἀλλὰ ἐγὼ καὶ ὁ πέμψας με [.]

17.

καὶ ἐν τῷ νόμῳ δὲ τῷ ὑμετέρῳ γέγραπται ὅτι δύο ἀνθρώπων ἡ μαρτυρία ἀληθής ἐστιν.

18.

ἐγώ εἰμι ὁ μαρτυρῶν περὶ ἐμαυτοῦ καὶ μαρτυρεῖ περὶ ἐμοῦ ὁ πέμψας με πατήρ.

19.

ἔλεγον οὖν αὐτῷ· ποῦ ἐστιν ὁ πατήρ σου; ἀπεκρίθη Ἰης καὶ

εἶπεν3e personne du singulier, indicatif aoriste actif.
αὐτοῖςPronom réfléchi, masculin, 3e pers. du pluriel, datif.
· οὔτε ἐμὲ οἴδατε οὔτε τὸν πατέρα μου· εἰ ἐμὲ ᾔδειτε καὶ τὸν πατέρα μου [.] ᾔδειτε

20.

ταῦτα τὰ ῥήματα ἐλάλησεν ἐν τῷ γαζοφυλακίῳ διδάσκων ἐν τῷ ἱερῷ, καὶ οὐδεὶς ἐπίασεν αὐτόν ὅτι οὔπω ἐληλύθει ἡ ὥρα αὐτοῦ.

21.

εἶπεν οὖν πάλιν αὐτοῖς· ἐγὼ ὑπάγω καὶ ζητήσετέ με καὶ ἐν τῇ ἁμαρτίᾳ ὑμῶν ἀποθανεῖσθε· ὅπου ἐγὼ ὑπάγω ὑμεῖς οὐ δύνασθε ἐλθεῖν.

22.

ἔλεγαν οὖν οἱ Ἰουδαῖοι· μήτι ἀποκτενεῖ αὐτόν ὅτι λέγει· ὅπου ἐγὼ ὑπάγω ὑμεῖς οὐ δύνασθε ἐλθεῖν;

23.

καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς· ὑμεῖς ἐκ τῶν κάτω ἐστέ, ἐγὼ δὲ ἐκ τῶν ἄνω εἰμεί· ὑμεῖς ἐκ τοῦ κόσμου τούτου ἐστέ, ἐγὼ οὐκ εἰμὶ ἐκ τοῦ κόσμου τούτου.

24.

εἶπον οὖν ὑμῖν ὅτι ἀποθανεῖσθε ἐν ταῖς ἁμαρτίαις ὑμῶν· ἐὰν γὰρ μὴ πιστεύσητέ

μοι2e personne du singulier, présent impératif actif.
ὅτι ἐγώ εἰμι, ἀποθανεῖσθε ἐν ταῖς ἁμαρτίαις ὑμῶν.

25.

ἔλεγον οὖν αὐτῷ· σὺ τίς εἶ; εἶπεν

οὖνAdverbe
αὐτοῖς ὁ Ἰης· τὴν ἀρχὴν ὅ τι καὶ λαλῶ ὑμῖν;

26.

πολλὰ ἔχω περὶ ὑμῶν λαλεῖν καὶ κρείνειν, ἀλλ' ὁ πέμψας με ἀληθής ἐστιν, κἀγὼ ἃ ἤκουσα παρ' αὐτοῦ ταῦτα λαλῶ εἰς

τοῦτονAdjectif masculin singulier, accusatif.
τὸν κόσμον.

27.

οὐκ ἔγνωσαν ὅτι τὸν πατέρ[α]

αὐτοῦPronom possessif masc. sg. gen.
λέγει3e pers sg pres. ind act.
τὸνArticle masc sg acc.
ΘνNomina sacra, abréviation de Θέον.
.

28.

εἶπεν οὖν αὐτοῖς

πάλινAdverbe
ὁ Ἰης· ὅταν ὑψώσητε τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου, τότε γνώσεσθε ὅτι ἐγώ εἰμι, καὶ ἀπ' ἐμαυτοῦ ποιῶ οὐδέν, ἀλλὰ καθὼς ἐδίδαξέν με ὁ πατὴρ ταῦτα λαλῶ.

29.

καὶ ὁ πέμψας με μετ' ἐμοῦ ἐστιν· οὐκ ἀφῆκέν με μόνον, ὅτι ἐγὼ τὰ ἀρεστὰ αὐτῷ ποιῶ πάντοτε.

30.

ταῦτα αὐτοῦ λαλοῦντος πολλοὶ ἐπίστευσαν εἰς αὐτόν.

31.

ἔλεγεν οὖν ὁ Ἰης πρὸς τοὺς πεπιστευκότας αὐτῷ Ἰουδαίους· ἐὰν ὑμεῖς μείνηται ἐν τῷ ἐμῷ λόγῳ, ἀληθῶς μαθηταί μού ἐστε.

32.

καὶ γνώσεσθε τὴν ἀλήθειαν καὶ ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς.

33.

ἀπεκρίθησαν πρὸς αὐτόν καὶ

εἶπαν3eme pers pl aor ind act.
· σπέρμα Ἀβραάμ ἐσμεν καὶ
οὐNégation
δεδουλεύκαμεν
οὐδενὶPronom/Adjectif, masculin/neutre, datif singulier.
πώποτε· πῶς σὺ λέγεις ὅτι ἐλεύθεροι γενήσεσθε;

34.

ἀπεκρίθη αὐτοῖς ὁ Ἰης· ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι πᾶς ὁ ποιῶν τὴν ἁμαρτίαν δοῦλός ἐστιν [..].

35.

ὁ δὲ δοῦλος οὐ μένει

εἰςPréposition
τὴν οἰκείαν εἰς τὸν αἰῶνα· ὁ δὲ υἱὸς μένει εἰς τὸν αἰῶνα.

36.

ἐὰν οὖν ὁ υἱὸς ὑμᾶς ἐλευθερώσει, ὄντως ἐλεύθεροι ἔσεσθε.

37.

οἶδα ὅτι σπέρμα Ἀβραάμ ἐστε, ἀλλὰ ζητεῖτέ με ἀποκτεῖναι ὅτι ὁ λόγος ὁ ἐμὸς οὐ χωρεῖ ἐν υμῖν.

38.

ἐγὼ ἃ [ἑ]ώρακα παρὰ τῷ πατρὶ

μουPronom 1ère personne du singulier, masculin/féminin, génitif.
ταῦταPronom démonstratif neutre pluriel, nominatif/accusatif.
λαλῶ, καὶ ὑμεῖς οὖν ἃ
ἑωράκατε2nd personne du pluriel, indicatif parfait, actif.
παρὰ
τῷArticle masc/neut. sg. dat.
πατρὶSubstantif masc. sg. dat.
ὑμῶνPronom possessif 2e pers. masc. plur. gen.
ταῦταPronom démonstratif neutre pluriel, nominatif/accusatif.
ποιεῖτε.

39.

ἀπεκρίθησαν καὶ εἶπαν

αὐτῷPronom réfléchi masculin ou neutre singulier, datif.
· ὁ πατὴρ ἡμῶν Ἀβραάμ ἐστιν·
εἶπεν3e personne du singulier, indicatif aoriste actif.
οὖνAdverbe
[.] ὁ Ἰης· εἰ τέκνα τοῦ Ἀβραάμ ἐστε τὰ ἔργα τοῦ Ἀβραὰμ ἐποιεῖτε.

40.

νῦν δὲ ζητεῖτέ με ἀποκτεῖναι ἄνθρωπον ὃς τὴν ἀλήθειαν λελάληκα ὑμῖν ἣν

ἤκουσεν3e personne du singulier, indicatif aoriste actif.
παρὰ τοῦ Θῦ· τοῦτο Ἀβραὰμ οὐκ ἐποίησεν.

41.

ὑμεῖς δὲ ποιεῖτε τὰ ἔργα τοῦ πατρὸς ὑμῶν. εἶπαν

οὖνAdverbe
αὐτῷ· ἡμεῖς ἐκ πορνείας οὐκ
ἐγεννήθημενPremière personne du pluriel, aoriste indicatif passif.
: ἕνα πατέρα ἔχομεν τὸν Θν.

42.

εἶπεν 

οὖνAdverbe
αὐτοῖς ὁ Ἰης· Εἰ ὁ Θς πατὴρ ὑμῶν ἦν ἠγαπᾶτε ἂν ἐμέ, ἐγὼ γὰρ ἐκ τοῦ Θῦ ἐξῆλθον καὶ ἥκω· οὐ γὰρ ἀπ' ἐμαυτοῦ
ἐλήλυθονIere personne du singulier, parfait de l'indicatif actif.
, ἀλλ' ἐκεῖνός με ἀπέστειλεν.

43.

διὰ τί τὴν

ἀλήθειανSubstantif fem. sg. acc.
τὴν ἐμὴν οὐ γεινώσκετε; ὅτι οὐ δύνασθε ἀκούειν τὸν λόγον τὸν ἐμόν.

44.

ὑμεῖς ἐκ τοῦ πατρὸς τοῦ διαβόλου ἐστὲ καὶ τὰς ἐπιθυμίας τοῦ πατρὸς ὑμῶν θέλετε ποιεῖν. ἐκεῖνος ἀνθρωποκτόνος ἦν ἀπ' ἀρχῆς, καὶ ἐν τῇ ἀληθείᾳ οὐκ

ἔστιν3e personne du pluriel, indicatif présent actif.
, ὅτι ἀλήθεια οὐκ ἔστιν ἐν αὐτῷ. ὅταν λαλῇ τὸ ψεῦδος, ἐκ τῶν ἰδίων λαλεῖ, ὅτι ψεύστης ἐστὶν καὶ ὁ πατὴρ αὐτοῦ.

45.

ἐγὼ [.] ὅτι τὴν ἀλήθειαν

λάλω1ère pers. sg. prés. ind. act.
, οὐ πιστεύετέ μοι
ὑμεῖςPronom 2e pers plur. nom.
.

46.

[...]

47.

ὁ ὢν ἐκ τοῦ Θῦ τὰ ῥήματα τοῦ Θῦ ἀκούει· διὰ τοῦτο ὑμεῖς οὐκ ἀκούετε [...].

48.

Ἀπεκρίθησαν οἱ Ἰουδαῖοι καὶ εἶπαν αὐτῷ· οὐ καλῶς ἡμεῖς λέγομεν ὅτι Σαμαρίτης εἶ σὺ καὶ δαιμόνιον ἔχεις;

49.

ἀπεκρίθη ὁ Ἰης· Ἐγὼ δαιμόνιον οὐκ ἔχω, ἀλλὰ τειμῶ μου τὸν πατέρα, καὶ ὑμεῖς ἀτειμάζετέ με.

50.

ἐγὼ δὲ οὐ ζητῶ τὴν δόξαν μου· ἔστιν ὁ ζητῶν καὶ κρείνων.

51.

ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν·

ὃςPronom relatif masculin singulier, nominatif.
ἂν τὸν ἐμὸν λόγον τηρήσῃ, θάνατον οὐ μὴ θεωρήσῃ εἰς τὸν αἰῶνα.

52.

εἶπαν

οὖνAdverbe
αὐτῷ οἱ Ἰουδαῖοι· νῦν ἐγνώκαμεν ὅτι δαιμόνιον ἔχεις. Ἀβραὰμ ἀπέθανεν καὶ οἱ προφῆται, καὶ σὺ λέγεις· ἐάν μου τις τὸν λόγον τηρήσει, οὐ μὴ γεύσηται θανάτου [..].

53.

μὴ σὺ μείζων εἶ τοῦ [..] Ἀβραάμ;

ὅτιConjonction
ἀπέθανεν καὶ οἱ προφῆται ἀπέθαναν: τίνα σεαυτὸν ποιεῖς;

54.

ἀπεκρίθη ὁ Ἰης· ἐὰν ἐγὼ δοξάσω ἐμαυτόν, ἡ δόξα μου οὐδέν ἐστιν: ἔστιν ὁ πατήρ μου ὁ δοξάζων με, ὃν ὑμεῖς λέγετε ὅτι Θς

ὑμῶνPronom personnel, 2e du pluriel, masculin, génitif.
ἐστιν.

55.

καὶ οὐκ ἐγνώκατε αὐτόν, ἐγὼ δὲ οἶδα αὐτόν. κἂν εἴπω ὅτι οὐκ οἶδα αὐτόν, ὅμοιος ἔσομαι ὑμῖν ψεύστης: ἀλλὰ οἶδα αὐτὸν καὶ τὸν λόγον αὐτοῦ τηρῶ.

56.

Ἀβραὰμ ὁ πατὴρ ὑμῶν ἠγαλλιάσατο ἵνα ἴδῃ τὴν ἡμέραν τὴν ἐμήν, καὶ εἶδεν καὶ ἐχάρη.

57.

εἶπαν οὖν οἱ Ἰουδαῖοι πρὸς αὐτόν· πεντήκοντα ἔτη οὐδέπω ἔχεις καὶ Ἀβραὰμ ἑώρακας;

58.

εἶπεν

οὖνAdverbe
αὐτοῖς ὁ Ἰης· Ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, πρὶν Ἀβραὰμ [.] ἐγὼ εἰμί.

59.

ΤότεAdverbe
ἦραν λίθους ἵνα βάλωσιν ἐπ' αὐτόν· Ἰης δὲ ἐκρύβη καὶ ἐξῆλθεν ἐκ τοῦ ἱεροῦ.