ἔστιν δὲ ἐν τοῖς Ἱεροσολύμοις
ἐν ταύταις
τοῦτον ἰδὼν ὁ Ἰησοῦς κατακείμενον, καὶ γνοὺς ὅτι πολὺν ἤδη χρόνον ἔχει, λέγει αὐτῷ· Θέλεις ὑγιὴς γενέσθαι;
καὶ [.] ὑγιὴς ἐγένετο ὁ ἄνθρωπος, καὶ
ἔλεγον οὖν οἱ Ἰουδέοι τῷ τεθεραπευμένῳ· σάββατόν ἐστιν καὶ οὐκ ἔξεστίν σοι ἆραι τὸν κράβαττον σου.
[..] ἀπεκρίθη αὐτοῖς· Ὁ ποιήσας με ὑγιῆ, ἐκεῖνός μοι εἶπεν· ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ περιπάτει.
ἠρώτησαν αὐτόν· Τίς ἐστιν ὁ ἄνθρωπος ὁ εἰπών σοι, ἆρον
ὁ
μετὰ ταῦτα εὑρίσκει αὐτὸν
ἀπῆλθεν
ὁ δὲ Ἰης
διὰ τοῦτο [.] μᾶλλον οἱ Ἰουδαῖοι ἐζήτουν αὐτὸν ἀποκτεῖναι, ὅτι οὐ μόνον ἔλυε τὸ σάββατον, ἀλλὰ καὶ πατέρα ἴδιον ἔλεγε τὸν Θν, ἴσον ἑαυτὸν ποιῶν τῷ Θῷ.
ὁ γὰρ πατὴρ
ἵνα πάντες τειμῶσι τὸν υἱὸν καθὼς τιμῶσι τὸν πατέρα. ὁ μὴ τιμῶν τὸν υἱὸν οὐ τιμᾷ τὸν πατέρα τὸν πέμψαντα αὐτόν.
ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν [.] ὁ τὸν λόγον μου ἀκούων καὶ πιστεύων τῷ πέμψαντί με ἔχει ζωὴν αἰώνιον, καὶ εἰς κρίσιν οὐκ ἔρχεται, ἀλλὰ μεταβέβηκεν ἐκ τοῦ θανάτου εἰς [.] ζωήν.
ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ἔρχεται ὥρα, καὶ νῦν ἐστιν, ὅτε οἱ νεκροὶ
μὴ θαυμάζετε τοῦτο· ὅτι ἔρχεται ὥρα ἐν ᾗ πάντες οἱ ἐν τοῖς μνημείοις
καὶ
οὐ δύναμαι ἐγὼ ἀπ´ἐμαυτοῦ ποιεῖν οὐδέν· καθὼς ἀκούω κρίνω, καὶ ἡ κρίσις ἡ ἐμὴ δικαία ἐστίν· ὅτι οὐ ζητῶ τὸ θέλημα τὸ ἐμὸν, ἀλλὰ τὸ θέλημα τοῦ πέμψαντός με.
ἄλλος ἐστὶν ὁ μαρτυρῶν περὶ ἐμοῦ, καὶ
ἐγὼ δὲ οὐ παρὰ
ἐκεῖνος ἦν ὁ
ἐγὼ δὲ ἔχω τὴν μαρτυρίαν
καὶ ὁ πέμψας με πατὴρ, ἐκεῖνος
καὶ τὸν λόγον αὐτοῦ οὐκ ἔχετε μένοντα ἐν ὑμῖν, ὅτι ὃν
ἐρευνᾶτε τὰς γραφάς, ὅτι ὑμεῖς δοκεῖτε ἔχειν ἐν αὐταῖς ζωὴν αἰώνιον· καὶ ἐκεῖναί εἰσιν α[ἱ] μαρτυροῦσαι περὶ ἐμοῦ·
καὶ οὐ θέλετε ἐλθεῖν πρός με ἵνα ζωὴν
ἐγὼ ἐλήλυθα ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ πατρός μου, καὶ οὐ λαμβάνετέ με· ἐὰν ἄλλος ἔλθῃ ἐν τῷ ὀνόματι τῷ ἰδίῳ, ἐκεῖνον
πῶς δύνασθε ὑμεῖς πιστεῦσαι, δόξαν παρὰ ἀλλήλων λαμβάνοντες, καὶ τὴν δόξαν τὴν παρὰ τοῦ μόνου Θῦ οὐ ζητεῖτε;
Μὴ δοκεῖτε ὅτι ἐγὼ κατηγορήσω