Les Quatre Évangiles et les Actes des Apôtres

Jean, chapitres :



Texte Grec (D05)

1.

Καὶ

εἶπεν3e personne du singulier, indicatif aoriste actif.
τοῖςArticle masc/neut. plur. dat.
μαθηταῖςSubstantif masc. pl. dat.
αὐτοῦPronom possessif masc. sg. gen.
· Μὴ ταρασσέσθω ὑμῶν ἡ καρδία· πιστεύετε εἰς τὸν Θν, καὶ εἰς ἐμὲ πιστεύετε.

2.

ἐν τῇ οἰκίᾳ τοῦ πατρός μου μοναὶ πολλαί εἰσίν· εἰ δὲ μή, εἶπον ἂν ὑμῖν· ὅτι πορεύομαι ἑτοιμάσαι τόπον ὑμῖν;

3.

κἂν πορευθῶ [.]

ἑτοιμάσαιInfinitif aoriste actif.
τόπον ὑμεῖν, ἔρχομαι πάλιν καὶ παραλήμψομαι ὑμᾶς πρὸς ἐμαυτόν, ἵνα ὅπου εἰμὶ ἐγὼ καὶ ὑμεῖς ἔσθαι.

4.

καὶ ὅπου [.] ὑπάγω οἴδατε καὶ τὴν ὁδόν οἴδατε.

5.

Λέγει αὐτῷ Θωμᾶς,

ὁPronom démonstratif masculin singulier, nominatif.
λεγόμενοςParticipe présent moyen/passif, masculin singulier, nominatif.
ΔίδυμοςSubstantif, masculin singulier, nominatif.
· Κε, οὐκ οἴδαμεν ποῦ ὑπάγεις, καὶ πῶς τὴν ὁδόν οἴδαμεν;

6.

λέγει αὐτῷ

ὁArticle masc sg nom.
Ἰης·ἐγώ εἰμι ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή· οὐδεὶς ἔρχεται πρὸς τὸν πατέρα εἰ μὴ δι’ ἐμοῦ.

7.

εἰ ἐγνώκιτέ ἐμέ, καὶ τὸν πατέρα μου γνώσεσθαι· καὶ ἀπ άρτι γεινώσκετε αὐτὸν καὶ ἑωράκατε αὐτόν.

8.

Λέγει αὐτῷ Φίλιππος· Κε, δεῖξον ἡμῖν τὸν πατέρα, καὶ ἀρκεῖ ἡμῖν.

9.

λέγει αὐτῷ

ὁArticle masc sg nom.
Ἰης·
τοσούτῳAdjectif masculin / neutre, singulier, datif
χρόνῳSubstantif masc. sg. dat.
μεθ’ ὑμῶν εἰμι, καὶ οὐκ ἔγνωκάς με, Φίλιππε; ὁ ἑωρακὼς ἐμὲ ἑώρακε(ν) τὸν πατέρα· καὶ πῶς σὺ λέγεις· δεῖξον ἡμῖν τὸν πατέρα; 

10.

οὐ πιστεύεις ὅτι ἐγὼ ἐν τῷ πατρὶ καὶ ὁ πατὴρ ἐν ἐμοί ἐστιν; τὰ ῥήματα ἃ ἐγὼ

λελάληκαIere personne du singulier, parfait de l'indicatif actif.
ὑμῖν ἀπ’ ἐμαυτοῦ οὐ λαλῶ· ὁ δὲ πατὴρ
ὁPronom démonstratif masculin singulier, nominatif.
ἐν ἐμοὶ μένων ποιεῖ τὰ ἔργα αὐτοῦ.

11.

πιστεύετέ μοι ὅτι ὁ πατὴρ ἐν ἐμοί κάγὼ ἐν τῷ πατρὶ. εἰ δὲ μήγε, διὰ τὰ ἔργα αὐτὰ πιστεύετε.

12.

ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, τὰ ἔργα ἃ ἐγὼ ποιῶ κἀκεῖνος ποιήσει, καὶ μείζονα τούτων ποιήσει· ὅτι ἐγὼ πρὸς τὸν πατέρα πορεύομαι·

13.

καὶ ὅ τι ἂν αἰτήσηται ἐν τῷ ὀνόματί μου τοῦτο ποιήσω, ἵνα δοξασθῇ ὁ πατὴρ ἐν τῷ υἱῷ·

14.

ἂν τι αἰτήσητέ ἐν τῷ ὀνόματί μου ἐγὼ ποιήσω.

15.

Ἐὰν ἀγαπᾶτέ με, τὰς ἐντολὰς τὰς ἐμὰς

τηρήσατε2eme personne du pluriel, impératif aoriste actif.
·

16.

κἀγὼ ἐρωτήσω τὸν πατέρα καὶ ἄλλον παράκλητον δώσει ὑμῖν, ἵνα

μένῃ3e pers sg pres subj act.
εἰς τὸν αἰῶνα μεθ᾽ὑμῶν,

17.

τὸ Πνα τῆς ἀληθείας, ὃ ὁ κόσμος οὐ δύναται λαβεῖν, ὅτι οὐ θεωρεῖ

αὐτόνPronom réfléchi masc. sg. acc.
οὐδὲ γεινώσκει
αὐτόνPronom réfléchi masc. sg. acc.
· ὑμεῖς δὲ γεινώσκετε
αὐτόνPronom réfléchi masc. sg. acc.
, ὅτι παρ’ ὑμῖν μένει καὶ ἐν ὑμῖν
ἐστίν3e pers sg pres. ind act.
.

18.

οὐκ ἀφήσω ὑμᾶς ὀρφανούς, ἔρχομαι πρὸς ὑμᾶς.

19.

ἔτι μικρὸν καὶ ὁ κόσμος με οὐκέτι θεωρεῖ· ὑμεῖς δὲ θεωρεῖτέ με, ὅτι ἐγὼ ζῶ καὶ ὑμεῖς

ζήσεσθε2eme personne du pluriel du présent de l'indicatif moyen.
.

20.

ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ γνώσεσθε ὑμεῖς ὅτι ἐγὼ ἐν τῷ πατρί μου καὶ ὑμεῖς ἐν ἐμοὶ κἀγὼ ἐν ὑμῖν.

21.

ὁ ἔχων τὰς ἐντολάς μου καὶ τηρῶν αὐτάς, ἐκεῖνός ἐστιν ὁ ἀγαπῶν με· ὁ δὲ ἀγαπῶν με ἀγαπηθήσεται ὑπὸ τοῦ πατρός μου, κἀγὼ ἀγαπήσω αὐτὸν καὶ ἐνφανίσω αὐτῷ ἐμαυτόν.

22.

Λέγει αὐτῷ Ἰούδας, οὐχ ὁ ἀπὸ Καρυώτου· Κε, [.] τί

ἐστιν3e pers sg pres. ind act.
ὅτι μέλλεις ἡμῖν ἐμφανίζειν σεαυτὸν καὶ οὐχὶ τῷ κόσμῳ;

23.

ἀπεκρίθη Ἰης καὶ εἶπεν αὐτῷ· ἐάν τις ἀγαπᾷ με, τὸν λόγον μου τηρήσει, καὶ ὁ πατήρ μου ἀγαπήσει αὐτὸν, καὶ πρὸς αὐτὸν

ἐλεύσομαιPremière personne du singulier, indicatif futur moyen.
καὶ
πρὸςPréposition
αὐτὸνPronom réfléchi masc. sg. acc.
 μονὴν
ποιήσομαιPremière personne du singulier, indicatif futur moyen.
.

24.

ὁ μὴ ἀγαπῶν με τοὺς λόγους μου οὐ

τηρήσεῖ3e pers sg, fut ind act.
· καὶ ὁ λόγος
ὁArticle masc sg nom.
ἐμὸςPronom possessif, première personne du singulier, nominatif.
ὃν ἀκούετε οὐκ ἔστιν ἐμὸς ἀλλὰ τοῦ πέμψαντός με πατρός.

25.

Ταῦτα λελάληκα ὑμῖν παρ’ ὑμειν μένων·

26.

ὁ δὲ παράκλητος, τὸ Πνα τὸ ἅγιον ὃ πέμψει ὁ πατὴρ

μουPronom 1ère personne du singulier, masculin/féminin, génitif.
ἐν τῷ ὀνόματί μου, ἐκεῖνος ὑμᾶς διδάξει πάντα καὶ ὑπομνήσει ὑμᾶς πάντα ἃ ἂν
εἶπωPronom neutre pluriel, nominatif/accusatif.
ὑμῖν.

27.

εἰρήνην ἀφίημι ὑμῖν, εἰρήνην τὴν ἐμὴν δίδωμι ὑμῖν· οὐ καθὼς ὁ κόσμος δίδωσιν ἐγὼ δίδωμι ὑμῖν. μὴ ταρασσέσθω ὑμῶν ἡ καρδία μηδὲ δειλειάτω.

28.

ἠκούσατε ὅτι ἐγὼ εἶπον ὑμῖν· ὑπάγω καὶ ἔρχομαι πρὸς ὑμᾶς. εἰ ἀγαπᾶτέ με ἐχάρητε ἄν ὅτι πορεύομαι πρὸς τὸν Πρα, ὅτι ὁ Παρ μείζων μού ἐστιν.

29.

καὶ νῦν εἴρηκα ὑμῖν πρὶν γενέσθαι, ἵνα ὅταν γένηται πιστεύσητε

μοι.Pronom 1ère personne du singulier, masculin/féminin, datif.

30.

οὐκέτι πολλὰ λαλήσω μεθ’ ὑμῶν· ἔρχεται γὰρ ὁ τοῦ κόσμου ἄρχων, καὶ ἐν ἐμοὶ οὐκ ἔχει οὐδέν

εὐρεῖνInfinitif  présent, actif
.

31.

ἀλλ’ ἵνα γνῷ ὁ κόσμος ὅτι ἀγαπῶ τὸν Πρα, καὶ καθὼς ἐνετείλατο μοι [..], οὕτως ποιῶ. ἐγείρεσθε, ἄγωμεν ἐντεῦθεν.

Voir l'original
Photo du manuscrit