Μετὰ ταῦτα ἀπῆλθεν ὁ Ἰης πέραν τῆς θαλάσσης τῆς Γαλιλαίας
ἀπῆλθεν οὖν Adverbe εἰς τὸ ὄρος Ἰης, καὶ
ἐπάρας οὖν τοὺς ὀφθαλμοὺς ὁ Ἰης καὶ θεασάμενος ὅτι ὄχλος πολὺς ἔρχεται πρὸς αὐτὸν καὶ λέγει πρὸς Φίλιππον, Πόθεν ἀγοράσωμεν ἄρτους ἵνα φάγωσιν οὗτοι;
Ἔστιν παιδάριον ὧδε ὃς ἔχει πέντε ἄρτους κριθίνους καὶ δύο ὀψάρια: ἀλλὰ ταῦτα [.] ἐστιν εἰς τοσούτους;
εἶπεν
ἔλαβεν οὖν τοὺς
ὡς δὲ ἐνεπλήσθησαν λέγει τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ, Συναγάγετε τὰ περισσεύσαντα κλάσματα, ἵνα μή τι ἀπόληται
συνήγαγον δὲ καὶ ἐγέμισαν δώδεκα κοφίνους κλασμάτων ἐκ τῶν πέντε ἄρτων τῶν κρειθίνων ἃ ἐπερίσσευσαν τοῖς βεβρωκόσιν.
Οἱ οὖν ἄνθρωποι ἰδόντες ὃ ἐποίησεν σημεῖον ἔλεγον ὅτι οὗτός ἐστιν [.] ὁ προφήτης ὁ εἰς τὸν κόσμον ἐρχόμενος.
Ἰης οὖν γνοὺς ὅτι μέλλουσιν ἔρχεσθαι καὶ ἁρπάζειν αὐτὸν ἵνα ποιήσωσιν αὐτὸν βασιλέα ἀνεχώρησεν πάλιν εἰς τὸ ὄρος αὐτὸς μόνος,
καὶ ἐvβάντες εἰς
ἐληλακότες οὖν
ἤθελον οὖν αὐτὸν λαβεῖν εἰς τὸ πλοῖον, καὶ εὐθέως τὸ πλοῖον
Τῇ ἐπαύριον ὁ ὄχλος ὁ ἑστηκὼς πέραν τῆς θαλάσσης
ὅτε οὖν εἶδεν ὁ ὄχλος ὅτι Ἰης οὐκ ἔστιν ἐκεῖ οὐδὲ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ,
καὶ εὑρόντες αὐτὸν πέραν τῆς θαλάσσης εἶπον αὐτῷ· Ραββί, πότε ὧδε
ἀπεκρίθη αὐτοῖς ὁ Ἰης καὶ εἶπεν· Ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ζητεῖτέ με, οὐχ ὅτι εἴδατε σημεῖα καὶ τέραταSubstantif neutre pluriel, nom/acc., ἀλλ' ὅτι ἐφάγετε ἐκ τῶν ἄρτων καὶ ἐχορτάσθητε.
ἐργάζεσθε μὴ τὴν βρῶσιν τὴν ἀπολλυμένην, ἀλλὰ τὴν βρῶσιν τὴν μένουσαν εἰς ζωὴν αἰώνιον, ἣν ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου δίδωσιν3e pers sg pres. ind act. ὑμῖν· τοῦτον γὰρ ὁ πατὴρ ἐσφράγισεν ὁ Θς.
εἶπον οὖν πρὸς αὐτόν· Τί ἐρ[γα]σώμεθα ἵνα
ἀπεκρίθη ὁ Ἰης καὶ εἶπεν αὐτοῖς· Τοῦτό ἐστιν τὸ ἔργον τοῦ Θῦ, ἵνα
οἱ πατέρες ἡμῶν τὸ μάννα ἔφαγον ἐν τῇ ἐρήμῳ,καθώς ἐστιν γεγραμμένον· ἄρτον ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἔδωκεν αὐτοῖς φαγεῖν.
εἶπεν οὖν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· Ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, οὐ Μωϋσῆς ἔδωκεν ὑμῖν τὸν ἄρτον ἐκ τοῦ οὐρανοῦ, ἀλλὰ ὁ πατήρ μου δίδωσιν ὑμῖν τὸν ἄρτον ἐκ τοῦ οὐρανοῦ τὸν ἀληθινόν.
ὁ γὰρ ἄρτος
εἶπεν οὖνAdverbe αὐτοῖς ὁ Ἰης· Ἐγώ εἰμι ὁ ἄρτος τῆς ζωῆς· ὁ ἐρχόμενος πρός [.]με οὐ μὴ
ὅτι καταβέβηκα
τοῦτο δέ ἐστιν τὸ θέλημα τοῦ πέμψαντός με, ἵνα πᾶν ὃ δέδωκεν μοι μὴ ἀπολέσω μηδένPronom/Adjectif neut. sg. nom. , ἀλλ᾽
τοῦτο γάρ ἐστιν τὸ θέλημα τοῦ πατρός μου, ἵνα πᾶς ὁ θεωρῶν τὸν υἱὸν καὶ πιστεύων εἰς αὐτὸν ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον, καὶ ἀναστήσω αὐτὸν [.]
καὶ ἔλεγον· οὐχ οὗτός ἐστιν Ἰης ὁ υἱὸς τοῦÀ l'introduction d'une personne dans un texte, la règle voudrait l'insertion de l'article devant son nom. Ἰωσήφ, οὗ ἡμεῖς οἴδαμεν τὸν πατέρα καὶ τὴν μητέρα; πῶς οὖνAdverbe λέγει
οὐδεὶς δύναται ἐλθεῖν πρός με ἐὰν μὴ ὁ πατὴρ ὁ πέμψας με ἑλκύσῃ αὐτόν, κἀγὼ ἀναστήσω αὐτὸν ἐν τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ.
ἔστιν γεγραμμένον ἐν τοῖς προφήταις· καὶ ἔσονται πάντες διδακτοὶ Θῦ· πᾶς ὁ
οὐχ ὅτι τὸν πατέρα ἑώρακέν τις εἰ μὴ ὁ ὢν παρὰ τοῦ Θῦ, οὗτος ἑώρακεν τὸν
ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ὁ πιστεύων εἰςPréposition ἐμὲPronom réfléchi masc. sg. acc. ἔχει ζωὴν αἰώνιον.
οἱ πατέρες ὑμῶν ἔφαγον
ἐγώ εἰμι ὁ ἄρτος ὁ ζῶν ὁ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβάς· ἐάν οὖνAdverbe τις φάγῃ ἐκ τοῦ ἄρτου τούτου ζήσει εἰς τὸν αἰῶνα· καὶ ὁ ἄρτος [.] ὃν ἐγὼ δώσω ἡ σάρξ μού ἐστιν ὑπὲρ τῆς τοῦ κόσμου ζωῆς.
Ἐμάχοντο οὖν οἱ Ἰουδαῖοι πρὸς ἀλλήλους λέγοντες· πῶς δύναται οὗτος ἡμῖν τὴν σάρκα [.] δοῦναι φαγεῖν;
εἶπεν οὖν αὐτοῖς ὁ Ἰης· ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐὰν μὴ
ὁ τρώγων
ὁ τρώγων μου τὴν σάρκα καὶ πίνων μου τὸ αἷμα ἐν ἐμοὶ μένει κἀγὼ ἐν αὐτῷ.
καθὼς
οὗτός ἐστιν ὁ ἄρτος ὁ ἐκ
Ταῦτα εἶπεν ἐν
Πολλοὶ οὖν ἐκ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ ἀκούσαντες εἶπαν· σκληρός ἐστιν ὁ λόγος οὗτος· τίς δύναται αὐτοῦ ἀκούειν;
τὸ πνεῦμά ἐστιν τὸ ζῳοποιοῦν, ἡ σὰρξ οὐκ ὠφελεῖ οὐδέν· τὰ ῥήματα ἃ ἐγὼ λελάληκα ὑμῖν πνεῦμά ἐστιν [.] ζωή ἐστιν.
ἀλλὰ ἐξ ὑμῶν εἰσὶν τινες οἳ οὐ πιστεύουσιν. ᾔδει γὰρ ἐξ ἀρχῆς ὁ Ἰης τίνες εἰσὶν οἱ μὴ πιστεύοντες καὶ τίς ἐστιν ὁ
καὶ ἔλεγεν, Διὰ τοῦτο εἴρηκα ὑμῖν ὅτι οὐδεὶς δύναται ἐλθεῖν πρός με ἐὰν μὴ ᾖ δεδομένον αὐτῷ ἐκ τοῦ πατρός.
Ἐκ τούτου
καὶ ἡμεῖς πεπιστεύκαμεν καὶ ἐγνώκαμεν
ἀπεκρίθη [.] ὁ Ἰης
