Les Quatre Évangiles et les Actes des Apôtres

Jean, chapitres :



Texte Grec (D05)

1.

[.] μετὰ ταῦτα περιεπάτει ὁ Ἰης ἐν τῇ Γαλιλαίᾳ· οὐ γὰρ ἤθελεν ἐν τῇ Ἰουδαίᾳ περιπατεῖν, ὅτι ἐζήτουν αὐτὸν οἱ Ἰουδαῖοι ἀποκτεῖναι.

2.

Ἦν δὲ ἐγγὺς ἡ ἑορτὴ τῶν Ἰουδαίων ἡ σκηνοπηγία.

3.

εἶπον οὖν πρὸς αὐτὸν οἱ ἀδελφοὶ αὐτοῦ, Μετάβηθι ἐντεῦθεν καὶ ὕπαγε εἰς τὴν

ΓαλιλαίανSubstantif fem. sg. acc.
, ἵνα καὶ οἱ μαθηταί σου θεωρήσουσιν [.] τὰ ἔργα ἃ ποιεῖς·

4.

οὐδ[ε]ὶς γάρ ἐν κρυπτῷ τι ποιεῖ καὶ ζητεῖ ἐν παρ[ρ]ησίᾳ

αὐτὸAdjectif neutre singulier, nominatif/accusatif.
εἶναι. εἰ ταῦτα ποιεῖς, φανέρωσον σεαυτὸν τῷ κόσμῳ.

5.

οὐδὲ γὰρ οἱ ἀδελφοὶ αὐτοῦ

ἐπίστευσαν3eme pers pl aor ind act.
εἰς αὐτόν.

6.

τότεAdverbe
λέγει αὐτοῖς ὁ Ἰης· ὁ καιρὸς ὁ ἐμὸς οὔπω πάρεστιν, ὁ δὲ καιρὸς ὁ ὑμέτερος πάντοτέ ἐστιν ἕτοιμος.

7.

οὐ δύναται ὁ κόσμος μισεῖν ὑμᾶς, ἐμὲ δὲ μισεῖ, ὅτι ἐγὼ μαρτυρῶ περὶ αὐτοῦ ὅτι τὰ ἔργα αὐτοῦ πονηρά ἐστιν.

8.

ὑμεῖς ἀνάβητε εἰς τὴν ἑορτήν· ἐγὼ οὐκ ἀναβαίνω εἰς τὴν ἑορτὴν ταύτην, ὅτι ὁ ἐμὸς καιρὸς οὔπω πεπλήρωται.

9.

ταῦτα [.] εἰπὼν αὐτὸς ἔμεινεν

εἰςPréposition
τὴν Γαλιλαίαν.

10.

Ὡς δὲ ἀνέβησαν οἱ ἀδελφοὶ αὐτοῦ τότε καὶ αὐτὸς ἀνέβη εἰς τὴν ἑορτήν, οὐ φανερῶς ἀλλ᾽ ἐν κρυπτῷ.

11.

οἱ οὖν Ἰουδαῖοι ἐζήτουν αὐτὸν ἐν τῇ ἑορτῇ καὶ ἔλεγον· ποῦ ἐστιν ἐκεῖνος;

12.

καὶ γογγυσμὸς ἦν [.] περὶ αὐτοῦ ἐν

τῷArticle masc/neut. sg. dat.
ὀχλῷSubstantif masc. sg. dat.
· οἱ μὲν ἔλεγον ὅτι ἀγαθός ἐστιν, ἄλλοι [.] ἔλεγον· οὔ, ἀλλὰ πλανᾷ τὸν ὄχλον.

13.

οὐδεὶς μέντοι παρ[ρ]ησείᾳ ἐλάλει περὶ αὐτοῦ διὰ τὸν φόβον τῶν Ἰουδαίων.

14.

Ἤδη δὲ τῆς ἑορτῆς

μεσαζούσηςParticipe présent actif, féminin singulier, génitif. 
ἀνέβη
ὁArticle masc sg nom.
Ἰης εἰς τὸ ἱερὸν καὶ ἐδίδασκεν.

15.

ἐθαύμαζον οὖν οἱ Ἰουδαῖοι λέγοντες· πῶς οὗτος γράμματα οἶδεν μὴ μεμαθηκώς;

16.

ἀπεκρίθη [.] αὐτοῖς ὁ Ἰης καὶ εἶπεν· Ἡ ἐμὴ διδαχὴ οὐκ ἔστιν ἐμὴ ἀλλὰ τοῦ πέμψαντός με·

17.

ἐάν τις θέλῃ τὸ θέλημα αὐτοῦ ποιεῖν, γνώσεται περὶ τῆς διδαχῆς πότερον ἐκ [.] Θῦ ἐστιν ἢ ἐγὼ ἀπ’ ἐμαυτοῦ λαλῶ.

18.

ὁ ἀφ' ἑαυτοῦ λαλῶν τὴν δόξαν τὴν ἰδίαν ζητεῖ· ὁ δὲ ζητῶν τὴν δόξαν τοῦ πέμψαντος αὐτόν, οὗτος ἀληθής ἐστιν καὶ ἀδικία ἐν αὐτῷ οὐκ ἔστιν.

19.

Οὐ Μωϋσῆς

έδωκεν3e personne du singulier, indicatif aoriste actif.
ὑμῖν τὸν νόμον; καὶ οὐδ[ε]ὶς ἐξ ὑμῶν ποιεῖ τὸν νόμον. τί με ζητεῖτε ἀποκτεῖναι;

20.

ἀπεκρίθη ὁ ὄχλος,

καὶConjonction
εἶπεν3e personne du singulier, indicatif aoriste actif.
· δαιμόνιον ἔχεις· τίς σε ζητεῖ ἀποκτεῖναι;

21.

ἀπεκρίθη

ὁArticle masc sg nom.
Ἰης καὶ εἶπεν [.]· ἐν ἔργον ἐποίησα καὶ
ὑμεῖςPronom 2e pers plur. nom.
θαυμάζετε.

22.

διὰ τοῦτο

ἔδωκεν3e personne du singulier, indicatif aoriste actif.
ὑμῖν Μωϋσῆς τὴν περιτομήν — οὐχ ὅτι ἐκ τοῦ Μωϋσέως ἐστὶν ἀλλὰ ἐκ τῶν πατέρων — καὶ
ἐνPréposition
σαββάτῳ περιτέμνετε ἄνθρωπον.

23.

εἰ

οὖνAdverbe
περιτομὴν λαμβάνει ἄνθρωπος ἐν σαββάτῳ ἵνα μὴ λυθῇ ὁ νόμος Μωϋσέως,
πῶςAdverbe
ἐμοὶ χολᾶτε ὅτι ὅλον ἄνθρωπον ὑγιῆ ἐποίησα ἐν σαββάτῳ;

24.

μὴ κρίνετε κατ' ὄψιν, ἀλλὰ τὴν δικαίαν κρίσιν κρίνετε.

25.

Ἔλεγον οὖν τινες ἐκ τῶν Ἱεροσολυμιτῶν· oὐχ οὗτός ἐστιν ὃν ζητοῦσιν ἀποκτεῖναι;

26.

καὶ ἴδε παρ[ρ]ησίᾳ λαλεῖ καὶ οὐδὲν αὐτῷ λέγουσιν.

μήτιAdverbe
ἀληθῶς οἱ ἄρχοντες ἔγνωσαν ὅτι οὗτός ἐστιν ὁ Χρς;

27.

ἀλλὰ τοῦτον οἴδαμεν πόθεν ἐστίν: ὁ δὲ Χριστὸς ὅταν ἔρχηται οὐδεὶς γινώσκει πόθεν ἐστίν. 

28.

ἔκραζεν3e pers sg, imparfait ind act.
οὖν ὁ Ἰης διδάσκων ἐν τῷ ἱερῷ καὶ λέγων· κἀμὲ οἴδατε καὶ οἴδατε πόθεν εἰμί· καὶ ἀπ' ἐμαυτοῦ οὐκ ἐλήλυθα, ἀλλ' ἔστιν ἀληθινὸς ὁ πέμψας με, ὃν ὑμεῖς οὐ[κ οἴ]δατε·

29.

ἐγὼ δὲ οἶδα αὐτόν, ὅτι παρ' αὐτοῦ εἰμι κἀκεῖνός με

ἀπέσταλκεν3eme pers sg parfait ind act.
.

30.

Ἐζήτουν οὖν αὐτὸν πιάσαι, καὶ οὐδεὶς ἐπέβαλεν ἐπ' αὐτὸν τὴν χεῖρα, ὅτι οὔπω ἐληλύθει ἡ ὥρα αὐτοῦ.

31.

πολλοὶ δὲ ἐπίστευσαν ἐκ τοῦ ὄχλου εἰς αὐτόν, καὶ ἔλεγαν, ὁ Χρς ὅταν ἔλθῃ μὴ πλε[ί]ονα σημεῖα ποιήσει ὧν οὗτος

ποιεῖ3e pers sg pres. ind act.
;

32.

Ἤκουσαν δὲ οἱ Φαρισαῖοι τοῦ ὄχλου γογγύζοντος περὶ αὐτοῦ [.], καὶ ἀπέστειλαν ὑπηρέτας οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι ἵνα πιάσωσιν αὐτόν.

33.

εἶπεν οὖν ὁ Ἰης· Ἔτι μεικρὸν χρόνον μεθ' ὑμῶν εἰμι καὶ ὑπάγω πρὸς τὸν πέμψαντά με.

34.

ζητήσετέ με καὶ οὐχ εὑρήσετε, καὶ ὅπου εἰμὶ ἐγὼ ὑμεῖς οὐ δύνασθε ἐλθεῖν.

35.

εἶπον οὖν οἱ Ἰουδαῖοι πρὸς ἑαυτούς· ποῦ μέλλει οὗτος πορεύεσθαι ὅτι [.] οὐχ εὑρήσομεν αὐτόν;

μὴτιAdverbe
εἰς τὴν διασπορὰν τῶν Ἑλλήνων μέλλει πορεύεσθαι καὶ διδάσκειν τοὺς Ελληνας;

36.

τίς ἐστιν ὁ λόγος οὗτος ὃν εἶπεν· ζητήσετέ με καὶ οὐχ εὑρήσετέ, καὶ ὅπου εἰμὶ ἐγὼ ὑμεῖς οὐ δύνασθε ἐλθεῖν;

37.

Ἐν δὲ τῇ ἡμέρᾳ τῇ μεγάλῃ τῇ ἐσχάτῃ τῆς ἑορτῆς [ε]ἱστήκει ὁ Ἰης καὶ

ἔκραζεν3e pers sg, imparfait ind act.
λέγων· ἐάν τις διψᾷ ἐρχέσθω [..] καὶ πινέτω,

38.

ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ. Καθὼς εἶπεν ἡ γραφή· ποταμοὶ ἐκ τῆς κοιλίας αὐτοῦ ῥεύσουσιν ὕδατος ζῶντος.

39.

τοῦτο δὲ εἶπεν περὶ τοῦ πνεύματος 

οὗPronom relatif, masculin ou neutre, génitif singulier.
ἔμελλον λαμβάνειν οἱ
πιστεύοντεςParticipe présent actif, masculin pluriel, nominatif.
εἰς αὐτόν: οὔπω γὰρ ἦν τὸ πνεῦμα [τὸ]
ἅγιονAdjectif neutre singulier, nominatif/accusatif.
ἐπ᾽Préposition
αὐτοῖςPronom réfléchi, masculin ou neutre pluriel, datif.
, ὅτι Ἰης οὔπω ἐδοξάσθη.

40.

Ἐκ τοῦ ὄχλου οὖν ἀκούσαντες

αὐτοῦPronom possessif masc. sg. gen.
τῶν λόγων τούτων ἔλεγον,
ὄτιConjonction
 οὗτός ἐστιν ἀληθῶς ὁ προφήτης·

41.

ἄλλοι ἔλεγον,

ὄτιConjonction
οὗτός ἐστιν ὁ Χρς· 
ἀλλοὶAdjectif, masculin pluriel, nominatif.
ἔλεγαν· Μὴ γὰρ ἐκ τῆς Γαλιλαίας ὁ Χρς ἔρχεται;

42.

οὐχεὶ ἡ γραφὴ

λέγει2e pers. sg. pres. ind. act.
ὅτι ἐκ [.] σπέρματος Δαυείδ, καὶ ἀπὸ Βηθλέεμ τῆς κώμης ὁ Χρς ἔρχεται ὅπου ἦν Δαυείδ ;

43.

σχίσμα οὖν ἐγένετο

εἰςPréposition
τὸνArticle masc sg acc.
ὀχλὸνSubstantif, masculin singulier, nominatif.
δι' αὐτόν.

44.

τινὲς δὲ ἤθελον ἐξ αὐτῶν πιάσαι αὐτόν, ἀλλ' οὐδεὶς ἐπέβαλεν ἐπ' αὐτὸν τὰς χεῖρας

45.

Ἦλθον οὖν οἱ ὑπηρέται πρὸς τοὺς ἀρχιερεῖς καὶ Φαρισαίους, καὶ εἶπον αὐτοῖς ἐκεῖνοι· διὰ τί οὐκ ἠγάγατε αὐτόν;

46.

ἀπεκρίθησαν δὲ οἱ ὑπηρέται, Οὐδέποτε οὕτως ἄνθρωπος ἐλάλησεν

ὡςConjonction ou adverbe
οὗτοςPronom pers. masc. sg. nom.
λάλει3e pers sg pres. ind act.
.

47.

ἀπεκρίθησαν [.] αὐτοῖς οἱ Φαρισαῖοι· μὴ καὶ ὑμεῖς πεπλάνησθε;

48.

μή τις ἐκ τῶν ἀρχόντων

πιστεύει3e pers sg pres. ind act.
εἰς αὐτὸν ἢ ἐκ τῶν Φαρισαίων;

49.

ἀλλὰ ὁ ὄχλος οὗτος ὁ μὴ γινώσκων τὸν νόμον

ἐπικατάρατοίAdjectif masculin ou féminin pluriel, nominatif.
εἰσιν.

50.

λέγει Νικόδημος πρὸς αὐτούς, εἷς ὢν ἐξ αὐτῶν, ὁ ἐλθὼν πρὸς αὐτὸν

νυκτὸςSubstantif fem. sg. gen.
τὸ
πρῶτονAdjectif masculin ou neutre singulier, nominatif ou accusatif.
.

51.

Μὴ ὁ νόμος ἡμῶν κρίνει τὸν ἄνθρωπον ἐὰν μὴ ἀκούσῃ πρῶτον παρ' αὐτοῦ καὶ

ἐπιγνώσθη3e personne du singulier, aoriste subjonctif passif.
τί
ἐποίησεν3e personne du singulier, indicatif aoriste actif.
;

52.

ἀπεκρίθησαν καὶ εἶπαν αὐτῷ, Μὴ καὶ

σοιPronom 2e pers. sg. dat.
ἐκ τῆς Γαλιλαίας εἶ; ἐρεύνησον καὶ ἴδε
τὰς γράφαςSubstantif féminin pluriel accusatif
ὅτι προφήτης ἐκ τῆς Γαλιλαίας οὐκ ἐγείρεται.

53.

Καὶ ἐπορεύθησαν ἕκαστος εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ.