Ταῦτα ἐλάλησεν
καθὼς ἔδωκας αὐτῷ ἐξουσίαν πάσης σαρκός, ἵνα πᾶν ὃ δέδωκας αὐτῷ
αὕτη δέ ἐστιν ἡ αἰώνιος ζωὴ ἵνα γινώσκουσιν σὲ τὸν μόνον ἀληθινὸν Θν καὶ ὃν ἀπέστειλας Ἰην Χρν
ἐγώ σε ἐδόξασα ἐπὶ τῆς γῆς καὶ τὸ ἔργον
καὶ νῦν δόξασόν με σύ Πατήρ, παρὰ σεαυτῷ τῇ δόξῃ ᾗ εἶχον παρὰ σοι πρὸ τοῦ
Ἐφανέρωσά τὸ ὄνομα σου τοῖς ἀνθρώποις οὓς ἔδωκάς μοι ἐκ τοῦ κόσμου. σοὶ ἦσαν καὶ ἐμοὶ αὐτοὺς ἔδωκας καὶ τὸν λόγον σου τετήρηκαν.
ὅτι τὰ ῥήματα
Ἐγὼ περὶ αὐτῶν ἐρωτῶ, οὐ περὶ τοῦ κόσμου ἐρωτῶ ἀλλὰ περὶ ὧν
καὶ τὰ ἐμὰ πάντα σά ἐστιν καὶ τὰ σὰ ἐμά
καὶ οὐκέτι εἰμὶ ἐν
ὁτέ ἤμην μετ’αὐτῶν ἐγὼ ἐτήρουν αὐτοὺς ἐν τῷ ὀνόματι σου
νῦν δὲ πρὸς σὲ ἔρχομαι καὶ ταῦτα λαλῶ ἐν
ἐγὼ δὲ
ἐγὼ δὲ
καθὼς ἐμὲ ἀπέστειλας εἰς
ἵνα πάντες ἓν ὦσιν, καθὼς σύ, Πατήρ, ἐν ἐμοὶ κἀγὼ ἐν σοί, ἵνα καὶ αὐτοὶ ἐν ἡμῖν ὦσιν, ἵνα ὁ κόσμος
κἀγὼ τὴν δόξαν ἣν
σὺ ἐν ἐμοί κἀγὼ ἐν αὐτοῖς, ἵνα ὦσιν τετελειωμένοι εἰς
Πάτερ, ὃ δέδωκάς μοι, θέλω ἵνα ὅπου εἰμὶ ἐγὼ κἀκεῖνοι ὦσιν μετ’ ἐμοῦ, ἵνα θεωρῶσιν τὴν δόξαν [..], ἣν δέδωκάς μοι ὅτι ἠγάπησάς με πρὸ καταβολῆς κόσμου.
Πάτερ δίκαιε, [.] ὁ κόσμος