Ὁ οὖν Ἰης πρὸ ἓξ ἡμερῶν τοῦ πάσχα ἦλθεν εἰς Βηθανίαν, ὅπου ἦν Λάζαρος,

καὶ ἐποίησαν [.] αὐτῷ δεῖπνον ἐκεῖ, καὶ διηκόνει [.] Μάρθα, ὁ δὲ Λάζαρος εἷς ἦν [.] τῶν ἀνακειμένων σὺν αὐτῷ.

Ἡ οὖν Μαρία 

λέγει

Διατί τοῦτο τὸ μύρον οὐκ ἐπράθη τριακοσίων δηναρίων καὶ ἐδόθη

τοῦτο δὲ εἶπεν οὐχ ὅτι περὶ τῶν πτωχῶν ἔμελεν αὐτῷ ἀλλ’ ὅτι κλέπτης ἦν καὶ τὸ γλωσσόκομον ἔχων τὰ βαλλόμενα ἐβάσταζεν.

εἶπεν οὖν ὁ Ἰης· ἄφες αὐτήν, ἵνα εἰς τὴν ἡμέραν τοῦ ἐνταφιασμοῦ [.] τηρήσῃ αὐτό·

Verset absent en D(05).

ὄχλος δέ πολὺς ἐκ τῶν Ἰουδαίων

ἐβουλεύσαντο δὲ οἱ ἀρχιερεῖς ἵνα καὶ τὸν Λάζαρον ἀποκτείνωσιν

ὅτι πολλοὶ τῶν Ἰουδαίων δι’ αὐτὸν ὑπῆγον καὶ ἐπίστευον εἰς τὸν Ἰην.

τῇ ἐπαύριον ὄχλος πολὺς ὁ ἐλθὼν εἰς τὴν ἑορτήν, ἀκούσαντες ὅτι ἔρχεται Ἰης εἰς Ἱερουσαλὴμ,

ἔλαβον τὰ βαΐα τῶν φοινίκων καὶ ἐξῆλθον εἰς συνάντησιν

εὑρὼν δὲ ὁ Ἰης ὀνάριον ἐκάθισεν ἐπ’ αὐτό, καθώς ἐστιν γεγραμμένον·

μὴ φοβοῦ, θυγάτηρ Σιών· ἰδοὺ ὁ βασιλεύς σου ἔρχεται, καθήμενος ἐπὶ πῶλον ὄνου.

ταῦτα δὲ οὐκ

ἐμαρτύρει οὖν ὁ ὄχλος ὁ ὢν μετ’ αὐτοῦ

διὰ τοῦτο καὶ

οἱ οὖν Φαρισαῖοι εἶπον πρὸς

Ἦσαν δὲ καὶ Ἕλληνές τινες ἐκ τῶν ἀναβαινόντων ἵνα προσκυνήσωσιν ἐν τῇ ἑορτῇ·

οὗτοι οὖν προσῆλθον

ἔρχεται Φίλιππος καὶ λέγει τῷ Ἀνδρέᾳ,

ὁ δὲ Ἰης

ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐὰν μὴ ὁ κόκκος τοῦ σίτου πεσὼν εἰς τὴν γῆν ἀποθάνῃ, αὐτὸς μόνος μένει· ἐὰν δὲ ἀποθάνῃ, πολὺν καρπὸν φέρει.

ὁ φιλῶν τὴν ψυχὴν αὐτοῦ

ἐὰν τις μοί διακονῇ, ἐμοὶ ἀκολουθείτω, καὶ ὅπου ἂν ἐγώ εἰμὶ, [.] καὶ ὁ διάκονος ὁ ἐμὸς ἔσται· ἐάν τις ἐμοὶ διακονῇ, τιμήσει αὐτὸν ὁ Παρ.

Νῦν ἡ ψυχή μου τετάρακται, καὶ τί εἴπω; Πάτερ, σῶσόν με ἐκ τῆς ὥρας ταύτης ; ἀλλὰ διὰ τοῦτο ἦλθον εἰς τὴν ὥραν ταύτην·

Πάτερ, δόξασόν σου τὸ ὄνομα

ὁ οὖν ὄχλος ὁ

ἀπεκρίθη Ἰης καὶ εἶπεν· Oὐ δι’ ἐμὲ ἡ φωνὴ αὕτη

νῦν κρίσις ἐστὶν τοῦ κόσμου [.]· νῦν ὁ ἄρχων τοῦ κόσμου τούτου [.]βληθήσεται ἔξω,

καὶ ἐγὼ ἐὰν ὑψωθῶ

τοῦτο δὲ ἔλεγεν σημαίνων ποίῳ θανάτῳ ἤμελλεν ἀποθνῄσκειν.

ἀπεκρίθη αὐτῷ ὁ ὄχλος· ἡμεῖς ἠκούσαμεν ἐκ τοῦ νόμου ὅτι ὁ Χρς μένει εἰς τὸν αἰῶνα, καὶ πῶς σὺ λέγεις ὅτι δεῖ ὑψωθῆναι τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου; τίς ἐστιν οὖν οὗτος ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου;

εἶπεν οὖν αὐτοῖς ὁ Ἰης· ἔτι μικρὸν χρόνον τὸ φῶς ἐν ὑμῖν ἐστιν. περιπατεῖτε οὖν ὡς τὸ φῶς ἔχετε, ἵνα μὴ ὑμᾶς σκοτία καταλάβῃ· καὶ ὁ περιπατῶν ἐν τῇ σκοτίᾳ οὐκ οἶδεν ποῦ ὑπάγει.

ὡς τὸ φῶς ἔχεται, πιστεύετε εἰς τὸ φῶς, ἵνα υἱοὶ φωτὸς γένησθε. Ταῦτα ἐλάλησεν Ἰης, καὶ

τοσαῦτα δὲ αὐτοῦ σημεῖα πεποιηκότος ἔμπροσθεν αὐτῶν οὐκ ἐπίστευον εἰς αὐτόν,

ἵνα ὁ λόγος Ἡσαΐου τοῦ προφήτου πληρωθῇ, ὃν εἶπεν· Kε, τίς ἐπίστευσεν τῇ ἀκοῇ ἡμῶν; καὶ ὁ βραχίων Kυ τίνι ἀπεκαλύφθη;

διὰ τοῦτο οὐκ

τετύφλωκεν αὐτῶν [...] τὴν καρδίαν, ἵνα μὴ ἴδωσιν τοῖς ὀφθαλμοῖς καὶ

ταῦτα δὲ εἶπεν Ἡσαΐας,

ὅμως μέντοι καὶ ἐκ τῶν ἀρχόντων πολλοὶ ἐπίστευσαν εἰς αὐτόν, ἀλλὰ διὰ τοὺς Φαρισαίους οὐχ ὡμολόγουν, ἵνα μὴ ἀποσυνάγωγοι γένωνται·

ἠγάπησαν γὰρ τὴν δόξαν τῶν ἀνθρώπων μᾶλλον ἤπερ τὴν δόξαν τοῦ Θῦ.

Ἰης

[.] ὁ θεωρῶν ἐμὲ θεωρεῖ τὸν πέμψαντά με.

ἐγὼ φῶς εἰς τὸν κόσμον ἐλήλυθα, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς ἐμὲ ἐν τῇ σκοτίᾳ μὴ μείνῃ.

καὶ ἂν τίς μου ἀκούσῃ τῶν ῥημάτων καὶ [.] φυλάξῃ, ἐγὼ οὐ κρίνω αὐτόν· οὐ γὰρ ἦλθον ἵνα κρίνω τὸν κόσμον, ἀλλὰ [.] σώσω τὸν κόσμον.

ὁ ἀθετῶν ἐμὲ καὶ μὴ λαμβάνων τὰ ῥήματά μου ἔχει τὸν κρίνοντα αὐτόν· ὁ λόγος ὃν ἐλάλησα ἐκεῖνος κρινεῖ αὐτὸν ἐν τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ.

ὅτι ἐξ ἐμαυτοῦ ἐγὼ οὐκ ἐλάλησα, ἀλλ’ ὁ πέμψας με πατὴρ αὐτός μοι ἐντολὴν

καὶ οἶδα ὅτι ἡ ἐντολὴ αὐτοῦ  αἰώνιός ἐστιν ζωὴ. ἃ οὖν [.] λαλῶ, καθὼς εἴρηκέν μοι ὁ πατήρ, οὕτως λαλῶ.