Les Quatre Évangiles et les Actes des Apôtres

Marc, chapitres :



Texte Grec (D05)

1.

Καὶ εἰσελθών πάλιν εἰς Καφαρναοὺμ δι' ἡμερῶν καὶ ἠκούσθη ὅτι

εἰςPréposition
οἶκόνSubstantif masc sg, acc.
ἐστιν.

2.

καὶ εὐθέως συνήκθησαν πολλοὶ, ὥστε μηκέτι χωρεῖν μηδὲ τὰ πρὸς τὴν θύραν· καὶ ἐλάλει

πρὸςPréposition
 
αὐτοὺςPronom pers masc plur acc.
[.] λόγον.

3.

καὶ ἔρχονται πρὸς αὐτὸν φέροντες παραλυτικὸν, αἰρόμενον ὑπὸ τεσσάρων.

4.

καὶ μὴ δυνάμενοι

προσεγγίσαιInfinitif aoriste actif.
ἀπὸPréposition
τοῦArticle masc/neutre, sg, gen.
ὄχλουSubstantif masc sg gen.
, ἀπεστέγασαν τὴν στέγην ὅπου ἦν
ὁ ἸηςNomina sacra, abréviation du nominatif Ἰησοῦς.
, καὶ [.] χαλῶσι τὸν κράβαττον ὅπου
ἦν3e pers sg, imparfait ind act.
ὁ παραλυτικὸς
κατακεἰμενοςParticipe présent moyen/passif, masculin singulier, nominatif.
.

5.

ἰδὼν δὲ ὁ Ἰης τὴν πίστιν αὐτῶν λέγει τῷ παραλυτικῷ· Τέκνον,

ἀφέωνταί3e personne du pluriel, indicatif parfait moyen/passif
σου αἱ ἁμαρτίαι.

6.

ἦσαν δέ τινες τῶν γραμματέων ἐκεῖ καθήμενοι καὶ διαλογιζόμενοι ἐν ταῖς καρδίαις αὐτῶν

λέγοντεςParticipe présent actif, masculin pluriel, nominatif.
.

7.

Τί οὗτος οὕτως λαλεῖ ; βλασφημεῖ· τίς δύναται ἀφιέναι

τὰςArticle féminin pluriel, accusatif.
ἁμαρτίας εἰ μὴ [.] ὁ Θς;

8.

καὶ [.] ἐπιγνοὺς ὁ Ἰης τῷ πνεύματι [.] ὅτι οὕτως διαλογίζονται ἐν ἑαυτοῖς

εἶπεν3e personne du singulier, indicatif aoriste actif.
αὐτοῖς· Τί ταῦτα διαλογίζεσθε ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν;

9.

 τί ἐστιν εὐκοπώτερον, εἰπεῖν τῷ παραλυτ[ικ]ῷ, ἔγειρε ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ

ὕπαγε2e personne du singulier, présent impératif actif.
εἰςPréposition
τόνArticle masc sg acc.
οἶκονSubstantif masc sg, acc.
σουPronom personnel,  2ème personne du singulier, masculin/feminin, genitif .
ἢ εἰπεῖν
ἀφαίωνταί3e personne du pluriel, indicatif parfait moyen/passif
σοιPronom/Adjectif, masculin/neutre, datif singulier.
αἱ ἁμαρτίαι.

10.

ἵνα δὲ εἰδῆτε ὅτι ἐξουσίαν ἔχει ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπὶ τῆς γῆς ἀφιέναι ἁμαρτίας – λέγει τῷ παραλυτικῷ·

11.

Σοὶ λέγω, ἔγειρε ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ ὕπαγε εἰς τὸν οἶκόν σου.

12.

καὶ εὐθέως ἠγέρθη, καὶ ἄρας τὸν κράβαττον ἐξῆλθεν

ἐναντίονAdverbe
πάντων, ὥστε ἐξίστασθαι πάντας καὶ δοξάζειν τὸν Θν καὶ
λέγεινInfinitif  présent, actif
ὅτι οὕτως οὐδέποτε εἴδαμεν.

13.

Καὶ ἐξῆλθεν [.] παρὰ τὴν θάλασσαν· καὶ πᾶς [ὁ] ὄχλος ἤρχετο πρὸς αὐτόν, καὶ ἐδίδασκεν αὐτούς.

14.

καὶ παράγων εἶδεν Ἰάκωβον τὸν τοῦ Ἁλφαίου, καθήμενον ἐπὶ τὸ τελώνιον, καὶ λέγει αὐτῷ· Ἀκολούθει μοι. καὶ ἀναστὰς ἠκολούθησεν αὐτῷ.

15.

Καὶ

ἐγένετο3e personne du singulier, indicatif, aoriste, moyen.
κατακειμένωνParticipe présent, moyen/passif, masc/fem/neut, génitif pluriel.
αὐτῶνPronom possessif masculin, féminin, neutre pluriel, génitif.
ἐν τῇ οἰκίᾳ αὐτοῦ, [.] πολλοὶ τελῶναι καὶ ἁμαρτωλοὶ συνανέκειντο τῷ Ἰηῦ καὶ τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ· ἦσαν γὰρ πολλοί,
οἱPronom relatif masculin, nominatif pluriel.
καὶ
ἠκολούθησαν3eme pers pl aor ind act.
αὐτῷ.

16.

καὶ οἱ γραμματεῖς καὶ

οἱArticle masc. plur. nom.
Φαρισαίοι καὶ
εἶδαν3eme pers pl aor ind act.
αὐτὸν
ἤσθιεν3e pers sg, imparfait ind act.
μετὰ τῶν ἁμαρτωλῶν καὶ
τῶνArticle masculin ou neutre pluriel, génitif.
τελωνῶν καὶ ἔλεγον τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ· Διατὶ μετὰ τῶν ἁμαρτωλῶν καὶ τῶν τελωνῶν ἐσθίει [..] ;

17.

καὶ ἀκούσας ὁ Ἰης λέγει [.] · Οὐ χρείαν ἔχουσιν οἱ ἰσχύοντες ἰατροῦ, ἀλλ' οἱ κακῶς ἔχοντες· οὐκ ἦλθον καλέσαι δικαίους, ἀλλὰ ἁμαρτωλούς.

18.

Καὶ ἦσαν οἱ μαθηταὶ Ἰωάννου καὶ οἱ Φαρισαῖoi νηστεύοντες. καὶ ἔρχονται καὶ λέγουσιν αὐτῷ· Διατί οἱ μαθηταὶ Ἰωάννου καὶ οἱ [.] τῶν Φαρισαίων νηστεύουσιν,οἱ δὲ σοὶ μαθηταὶ οὐ νηστεύουσιν;

19.

καὶ εἶπεν αὐτοῖς [..]· Μὴ δύνανται οἱ υἱοὶ τοῦ νυμφῶνος, ἐν ᾧ ὁ νυμφίος μετ' αὐτῶν ἐστιν, νηστεύειν; [....]

20.

ἐλεύσονται δὲ ἡμέραι ὅταν ἀπαρθῇ ἀπ᾽ αὐτῶν ὁ νυμφίος, καὶ τότε

νηστεύουσιν3e personne du pluriel, indicatif présent actif.
ἐν ἐκείνιῃ τῇ ἡμέρᾳ.

21.

οὐδεὶς δὲ ἐπίβλημα ῥάκους ἀγνάφου ἐπισυνρράπτει ἐπὶ ἱμάτιον παλαιόν· εἰ δὲ μή, αἴρει τὸ πλήρωμα [.] τὸ καινὸν ἀπὸ τοῦ παλαιοῦ, καὶ χείρων σχίσμα γίνεται.

22.

καὶ οὐδεὶς βάλλει οἶνον νέον εἰς ἀσκοὺς παλαιούς· εἰ δὲ μή, ῥήξει ὁ οἶνος τοὺς ἀσκούς, καὶ ὁ οἶνος [.] καὶ οἱ ἀσκοί

ἀπολοῦνται3e pers pl fut ind moyen.
· [...].

23.

Καὶ ἐγένετο

πάλινAdverbe
αὐτὸν ἐν τοῖς σάββασιν διαπορεύεσθαι διὰ τῶν σπορίμων, καὶ οἱ μαθηταὶ [.] ἤρξαντο [..] τίλλειν τοὺς στάχυας.

24.

οἱ δὲ Φαρισαῖοι ἔλεγον [.]· Ἴδε τί ποιοῦσιν

οἱArticle masc. plur. nom.
μαθηταίSubstantif, masc. plur. nom.
σουPronom personnel,  2ème personne du singulier, masculin/feminin, genitif .
[.] τοῖς σάββασιν ὃ οὐκ ἔξεστιν
αὐτοῖςPronom réfléchi, masculin, 3e pers. du pluriel, datif.
.

25.

καὶ

ἀποκριθεὶςParticipe aor pass, nom sg.
εἶπεν3e personne du singulier, indicatif aoriste actif.
αὐτοῖς· Οὐδέποτε ἀνέγνωτε τί ἐποίησεν Δαυῒδ ὅτε χρείαν ἔσχεν καὶ ἐπείνασεν αὐτὸς καὶ οἱ μετ' αὐτοῦ
ὄντεςParticipe présent actif, masculin pluriel, nominatif.
.

26.

[.] εἰσῆλθεν εἰς τὸν οἶκον τοῦ Θῦ [...] καὶ τοὺς ἄρτους τῆς προσθέσεως ἔφαγεν, καὶ ἔδωκεν καὶ τοῖς

μετPréposition
αὐτοῦ οὖσιν οὓς οὐκ ἔξεστιν φαγεῖν εἰ μὴ
τοῖςArticle, masc/neut pl. datif.
ἱερεῦσινSubstantif masc. pl. dat.
.

27.

[...]

λέγω1ère pers. sg. prés. ind. act.
δὲ
ὑμῖνPronom 2e pers. pl. masc. dat.
[...]·

28.

[.] Κς ἐστιν ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου καὶ τοῦ σαββάτου.